پایان مهمانی است پر کن استکانت را

از عشق حق سرشار کن مستانه جانت را

نزدیک تر از این نخواهد شد به چشمانت

در این دقایق خوب بنگر میزبانت را

شاید نباشیم و نباشی سال های بعد

با اشک بردار آخرین خرما و نانت را

هی عهد بستی و شکستی و نشستی و

زانو زدی با شرم گفتی داستانت را

سر روی مُهر مِهر او بگذار! می بینی!

سجاده ات حل می کند در خود جهانت را

پایان مهمانی است اما باز هم بگذار

بر شانه های کوچکت بار امانت را

30 رمضان المبارک 1436 هجری قمری -  التماس دعا

رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا به