بهار از قدمت برگ و بار می گیرد
بهشت از فدک تو انار می گیرد
به رسم عشق صبوری ، وگرنه حق ِ تو را
اگر اراده کنی ذوالفقار می گیرد
به کوچه های مدینه بگو که بعد از تو
علی (ع) از عالم و آدم کنار می گیرد
أشمّ رائحة طیبة ، روایت کن!
حدیث از نفست اعتبار می گیرد
دلم گرفته و در گردش است تسبیحم
که در مدار تو دلها قرار می گیرد
می آید آنکه از آیینه کاری حرمت
به دستمال ظهورش غبار می گیرد
